یه جوری زل میزنی انگاری تقصیر منه

وقتی توو یه قل دو قل ؛ سنگای بازی میشکنه

یه جوری زل میزنی انگاری تقصیر منه

پا میشی قهر میکنی بیرون میری از توو بازی

تا باهات حرف میزنم شونتو بالا میندازی

سنگا شاید بتونن فاصله مونو کم کنن

نمی خوام خراب بشه ؛ پل میون تو و من

نمی خوام مثل دلم بشکنم و دوباره باز

بمونم با غم تو ، توو شبای دور و دراز

همیشه وقت عروس بردن من که میرسه

یه دفعه خسته میشی بهم میگی بازی بسه

تو میدونی ؛ توو دلم نیت ِ بردن ندارم

حتی وقتی بیشتر از نوبت تو؛  بار میارم

یه بهونست بازیمون تا بشینم کنار تو

تا دوباره ببری این دل پاک باخته رو تو

اما حیف ! که تو فقط شکستنو خوب بلدی

تا ته بازی ؛ غریبه موندنو خوب بلدی...
 

حبیب اوجاری

1393.7.14